เสียงกระซิบจากดอกทานตะวัน

สามปีผ่านไป ฉันได้รับโทรศัพท์จากพี่สาว “ยุนแจ พ่อ... เสียแล้วนะ...” น้ำตาฉันไม่ได้ไหลเพราะเขาไม่ใช่พ่อแท้ๆ ของฉัน
ณ บ้านเกิดในวันฤดูร้อน พี่สาวที่ได้เจอกันในรอบหลายปี ยังคงงดงามและบอบบางราวกับจะแตกสลาย ฉันรู้ดีว่าต้องซ่อนมันไว้ ต้องปิดบังมันให้มิด แต่เรื่องนั้นมันกลับไม่ง่าย
“พี่ขอโทษนะ ยุนแจ... ที่คนสกปรกอย่างพี่... ต้องมาเป็นพี่สาว... พี่ขอโทษ”